Aisha’s thoughts

Dit schilderij ontstond na het lezen van een artikel in de krant. Het EHRM (Europese Hof voor de Rechten van de Mens) oordeelde dat de strafrechtelijke veroordeling van een Oostenrijkse vrouw die de profeet Mohammed had beledigd, terecht is.
De dame in kwestie werd aangeklaagd omdat ze tijdens een seminarie de profeet en zijn volgelingen diep had beledigd door het huwelijk van de profeet Mohammed met de 6,7,8 of 9 jarige Aisha (men is het niet helemaal eens over de leeftijd van het meisje) als ‘kinderverkrachting’ te bestempelen. De dame werd in 2011 veroordeeld wegens minachtende religieuze doctrines, en er werd haar een boete opgelegd. Ze ging in beroep op basis van artikel 10 (vrije meningsuiting) maar een verzoek om herziening werd door de hoge raad verworpen.
In de uitspraak zei het EHRM dat het “in het bijzonder aantoonde dat de nationale rechtbanken de bredere context van de verklaringen van de aanvrager uitvoerig hadden beoordeeld, zorgvuldig haar recht op vrijheid van meningsuiting hadden afgewogen met het recht van anderen om hun religieuze gevoelens te beschermen en het rechtmatige doel van het behoud van religieuze vrede in Oostenrijk”.
Ik herinner me vaag de verhalen van ‘rare’ Nonkel Theofiel. Eigenlijk werd arme Theofiel niet zo vaak uitgenodigd op de familiefeestjes. En als hij dan toch, uit eerlijke schaamte – omdat familie nu eenmaal familie is – eenmaal per jaar aan het feestdis plaatsnam, waren alle ogen gericht op de zoekende handjes van nonkel Theofiel. Bleven ze wel braafjes boven tafel, gingen ze niet de foute richting uit zodra nichtje Leen op z’n schoot zat? Frunnikten zijn grijpgrage handjes niet op de foute plekjes? Werd z’n blik niet te glazig als hij naar de spelende kindjes keek?
Ik kan jullie verzekeren; deze “kwajongen” wordt in onze familie niet bepaald als stichtend voorbeeld op handen gedragen. Integendeel; de man wordt schouderophalend genegeerd; ongemakkelijke blosjes verschijnen nog steeds op grootvaders wangen als de naam Theofiel ergens valt. Luid gegrom en keelgeschraap overstemmen deze ongewenste name-dropping. Iedereen is het erover eens: we zwijgen nonkel Theofiel dood. sildenafil 100mg tab They feel very embarrassed as well as shame that they may need to experience. All the way viagra 25mg prix through human history, majority of our societies were male-dominated. People usually ignore all such issues and do not take any such medication which could be harmful and it viagra price cute-n-tiny.com is nearly impossible for a person to get rid of aging effects naturally. Impaired or broken connections of the middle aged men feel a need to increase intake of shrimp to boost vitamin D viagra no prescription usa that in turn increases the semen production and thus helps to avoid aging effect. Hij is dan ook al lang dood, maar dat is naast de kwestie. Hij ontvangt zelden bezoek op z’n schier verworven plaatsje op het kerkhof.
Toch zijn er 1,2 miljard moslims wereldwijd die een man die kindbruiden tot zich neemt op handen dragen en als stichtend voorbeeld beschouwen, een man wiens beeltenis te heilig is om af te beelden en wiens reputatie niet besmeurd mag worden met verhalen over misbruikte kindjes.
Natuurlijk kan je argumenteren dat in die tijd meisjes vroegrijp waren. Nee hoor, die vlieger gaat niet op! Recente studies tonen aan dat die meisjes later in de puberteit kwamen dan de meisjes nu. Onze gevarieerde voeding leidt vandaag de dag tot vroegere puberteit; toen bleven kinderen dus nog langer een kind.
Men kan ook nog inbrengen dat de brave man de opdracht het kind tot vrouw te nemen ingefluisterd kreeg van de Big Guy himself, God of Allah; eender welk opperwezen kan je moeilijk negeren.
Wel, de dag van vandaag worden mensen die stemmen en visioenen ingefluisterd krijgen vrijwel onmiddellijk doorverwezen naar de psychiatrie voor langdurige begeleiding of ze worden volgepompt met een flinke dosis medicatie.
Als er dan toch in een opperwezen moet geloofd worden, laat het dan asjeblief voldoen aan de ethische normen die wij heden ten dage nastreven zodat het een stichtend voorbeeld is voor de maatschappij. Kinderhoofdjes vullen met dubieuze voorbeelden is echt niet koosjer.
Als kunstenaar krijg ik onmiddellijk het beeld van de kleine Aisha voor ogen. Natuurlijk is het super dat de zeven rechtvaardige rechters aan het hof voor de rechten van de mens in koor rechtspringen om het geloof en de eerbaarheid van Meneer Mohammed en zijn volgelingen te beschermen.
Maar ik kan niet anders dan me afvragen wat er door Aisha’s hoofdje ging toen ze voor haar 54-jarige bruidegom stond. De handjes in elkaar gevouwen, haar lot aanvaardend, afwachtend en bang voor wat het leven haar zou brengen.
Een kind, een meisje, een offer; jammer dat hun rechten niet vaker beschermd worden. Laten we het geloof effe laten voor wat het is, waar of niet, hersenspinsels of goed verhaal en ervan uit gaan dat het hier en nu primeert. Laat ons het erover eens zijn dat sommige rolmodellen nu eenmaal compleet fout zitten.