Mondmaskers vanaf 6 jaar

Daar komt ie dan…of…toch maar niet??? Waar blijft de sint?!

Hij kwam niet. 6 december ging voorbij zonder veel kabaal.

De speelpleinen van de scholen lagen er verlaten bij. Geen daverend kabaal van gekscherende Pieten in de gangen, geen bonzende geluiden van de Sint op de deuren, geen kinderhartjes die vol verwachting overslaan in de klaslokalen.  Het vrolijke, goedgelovige heerschap en zijn posse huppelende regenboogpieten hangt al dagen laveloos voor televisie, niet in de bar om de hoek want ook dat ligt moeilijk in deze tijden, aangezien sommigen van hen misschien wel alomgevreesde antivaxers zijn.

‘Wij willen werk, wij willen kinderhartjes verblijden’, galmt ergens in de verte de stem van een der laveloze pieten. ‘Neen hoor, ‘t is allang voorbij. Hup…terug in uw kot’, snerpt een barse stem, ‘en snel.’

Schuifelend druipt Piet af, de schouders hangen moedeloos naar beneden. Een triest figuur, een vage schim van de Piet die hij ooit was.

Maar niet getreurd kindertjes! Dit jaar zwaait een nieuwe garde de plak in het land! Het mondmasker, aan het volk verschenen met de hulp van de alomvertegenwoordigde politicus en trouwe posse ‘hoogst-gewaardeerde-virus-deskundigen’.

En voorwaar beste mensen, hebben ze het zelfs overwogen om in vrolijke stoet de klassen te bezoeken en mondmaskertjes rond te strooien, maar helaas, hun agenda was te drukbezet.

Maar ach, je merkte de teleurstelling nauwelijks op. Het mondmasker bedekt toch haast het gehele gezichtje van die beteuterde kleintjes. De glinsterende traantjes in de ooghoekjes zijn immers geen tranen van teleurstelling, maar eerder het gevolg van een mondmaskerpunt die genadeloos het oog doorboort of simpelweg tranen door gebrek aan zuurstof.

‘Een mondmasker is een schild dat veiligheid garandeert’, gillen de believers, de politici en virus-geleerden in koor. Je doet je kind toch ook een veiligheidsgordel aan in het verkeer om het te beschermen!’

Allerliefste mensen, dat is peren met appelen vergelijken. Neen, die uitdrukking schiet het doel voorbij, het is eerder dinosaurussen met vlinders vergelijken.

Ja, uiteraard, gebruiken we een veiligheidsgordel, maar het verkeer vormt dan ook een reëel gevaar voor onze kwetsbare jongeren.

Corona vormt hoe dan ook geen gevaar voor onze kinderen, tenzij de gevaren die nu gecreëerd worden; waanzin en absurditeit.

We moeten onze kinderen beschermen tegen allerlei gevaren. Tegen drugs- en alcohol gebruik, tegen gekken in het verkeer, tegen vulkaanuitbarstingen en tsunami’s, tegen hondsdolle konijnen en op hol geslagen pedofielen, maar ook tegen maatregelen die schadelijk zijn voor het welbevinden van onze kinderen.

Dat is wat ouders doen die een probleem hebben met een mondmasker vanaf 6 jaar. Ze nemen de mentale en fysieke gezondheid van hun kind in bescherming, zoals het hoort.

Wij beschermen het kind, het kind hoort niet de ouderen te beschermen. En deze kinderen zijn vanaf woensdag niet meer welkom op school beste meneer Boeve?! Het is een schande. De zak van sinterklaas zou wel aan u besteed zijn, ware het niet dat dit als een pedagogisch onverantwoord aspect van het sint-gebeuren wordt beschouwd. Jammer!

Onze politieke en virologische meute gooit zonder scrupules het welzijn van onze jongeren in de strijd tegen een onzichtbare vijand. De last komt nu op de schouders van de allerjongsten terecht.

Het was en is surreëel dat een kind met een snufje of kuchje de hele week thuis moet blijven, weg van alles en iedereen, in isolatie. Als je beseft dat een kind in de winterperiode om de haverklap verkouden is wordt het een huzarenstukje om een kind een gezonde studiehouding aan te leren. Elke week gaan hele klassen in quarantaine, terwijl een goede regelmaat is nu eenmaal essentieel om in een gezond ritme te komen.

Middelbare scholen gaan weer over op afstandsonderwijs.

De studiehouding wordt gekelderd, kritisch denken is uit den boze en de immuniteit aanwakkeren, streep dat ook maar door. Buitenschoolse activiteiten om stoom af te blazen? Wat een grap, uiteraard niet!

Alles wordt steriel, dociel en imbeciel.

Misschien moet de meute politici en virologen eens een dagje tussen de mensen doorbrengen i.p.v. zich blind te staren op een wereld die vervat ligt binnen de grenzen van een glazen schaaltje. Het is ongezond mensen in een bubbel te plaatsen. En de mythe van een naar zeep geurend kind gehuld in een waas van Zwitsal en babypoeder wordt snel doorprikt na een dagje ravotten in het park.

Kinderen zijn nu eenmaal bommetjes van virussen, bacteriën en allerlei onappetijtelijke samenraapsels bij elkaar. Liefst graven ze samen met de hond in het zand en geven ze vrolijk een nieuwsgierige lik aan een regenworm die nietsvermoedend rond de vingers kronkels. Ze hebben grenzeloze pret als een mestkevertje kriskras over hun handen ravot. Kleine kindervingertjes met zwarte randjes gevuld met restjes voorgenoemde mestkever peuteren nu eenmaal in alles wat het zonlicht niet mag zien. Zo ontdekken kinderen de prachtige variatie die het leven ons biedt. Denken we nu echt dat een mondmasker een positief verschil kan uitmaken in hun wereld?

Uiteraard willen sommige kinderen best een masker op en zijn hun ouders fier als een pauw. Kinderen doen wat papa en mama doen, volgen slaafs wat de media predikt. Alles maniakaal ontsmetten, bedekken en binnenblijven.

En bovendien wijzen we naar hen als oma of opa op ICU of het kerkhof terecht komt.

DUS, onze strategie is, laten we even samenvatten:

1. We maken ze bang
2. We beladen ze met schuld
3. We dreigen met een onafwendbare apocalyps als ze zich niet naar behoren insnoeren.

Het is vreemd maar geheel spontaan verschijnen citaten uit de bijbel voor m’n geestesoog.

Bravo, alle pedagogische flaters bij elkaar geklutst door onze heren politici en virologen.

Hoeveel OCD-tjes zijn we aan het creëren, hoeveel eenzamen, hoeveel wereldvreemden, hoeveel relatiegestoorden, hoeveel depressies werken we in de hand, hoeveel angststoornissen zullen onze kinderen hebben, hoeveel spraakstoornissen, paniekstoornissen, contactstoornissen?

Beste politici, wordt het geen tijd om te leren uit de fouten van het verleden?

Wij hebben onze kinderen opgezadeld met een haast onleefbare wereld. Onze planeet hebben we roekeloos bejegend, onachtzaam behandeld en we zadelen onze jongeren op met een ongelooflijk beladen nalatenschap. Kunnen we het nu aub anders aanpakken?

Laten we goed nadenken alvorens het mentaal welzijn van jongeren steeds verder te ‘challengen’.

Als we binnen enkele jaren met een hele reeks problemen zitten kunnen we niet zeggen, zoals we opperen met pakweg het smelten van de ijskappen: ‘wir haben das nicht gewusst.’

We hebben het geweten, maar besloten het te negeren.

Al van bij het begin van de pandemie worden onze belangrijkste burgers, onze jongeren, onze toekomst, stiefmoederlijk behandeld en gehypothekeerd, zonder blikken of blozen.

Zij, de jongeren, die onze planeet moeten redden en de puinhoop, die door vorige generaties werd aangericht, moeten opruimen, verdienen beter.

Wanneer komt u tot het besef dat een lange-termijn visie veel effectiever is dan een dom spelletje paniekvoetbal dat uiteindelijk veel meer schade aanricht dan dat het voorkomt?