Willen feministen gelijkheid of simpelweg met de tieten vooruit alle mannen vernietigen?

#Stofje tot nadenken#

‘HET IS ZOALS MET STOF,’ weergalmt een stem vanuit het niets.

Mijn radio staat blijkbaar ietsje te luid en de woorden dringen ongewild diep door tot in de kronkels van m’n koortsachtig zoekende brein.  

‘Het zijn weliswaar minuscule deeltjes, maar ze zijn tot veel in staat. Stof dient ernstig genomen te worden. Negeer het stof niet; dat zou een groot effect teweegbrengen.’

’Tsja,’ denk ik dan, ‘stof verdwijnt niet. Stof blijft altijd aanwezig als één groot onoverwinnelijk kluwen. Het is nu eenmaal de natuur.’ 

Eigenlijk doet dit voor mijn betoog helemaal niet terzake.

Af en toe gun ik het mezelf om een beetje te verdwalen in de kleine futiele dingen des levens. Maar ach, ik werd er gisteren nog op gewezen – heel fijntjes – dat feministen hersentjes bezitten die niet in staat zijn om onderzoeken en wetenschappelijke papers naar waarde te beoordelen. Het discutabele heerschap dat deze scherpe observatie naar m’n hoofd smeet, was een gewone, doorsnee, alledaagse jongeman, die heel kritisch in het leven stond. Tenminste, zo beschreef hij zichzelf: een conclusie die wetenschappelijk onderbouwd werd door middel van zelfobservatie en bevestiging door gelijkgestemde zielen op Youtube.

 `Feministen hebben zich een loer laten draaien,’ verkondigde hij doodserieus. 

‘Ze zitten compleet op het verkeerde spoor met hun niet-kritische denkvermogen. Let wel, een kanttekening is hier op zijn plaats – dit geldt niet voor afvallige feministen!!! Zij die het licht zagen en tot de conclusie kwamen dat feminisme eigenlijk een verdorven en lichtelijk hysterische manier is om aandacht te krijgen en de wereldmacht naar zich toe te trekken, kunnen op een rationele en wetenschappelijke wijze een standpunt verdedigen.’ 

‘Jullie feministen’ – en hij spuwt het woord ‘feministen’ eruit alsof het een rottend stukje varkensvlees betreft dat reeds 2 weken in de broedende zon ligt te gisten –  staren jullie zelf blind op onderzoeken van wat, het FOD – de Federale Overheidsdienst Financiën – een vreselijk onbetrouwbare bron!’ 

‘Oei,’ denk ik verbouwereerd, ‘dat had ik dan effe helemaal mis.’

Handelt het FOD misschien onder één of andere geheime groepering: een Feministisch zootje Ongeregeld Damespleps misschien, zonder dat ik er ook maar iets van wist? 

‘Hoe durft het FOD te spreken over een loonkloof? Compleet alternative facts!!!’ wauwelt hij verder. Hij steekt z’n kin vastberaden in de lucht en duldt geen tegenspraak. 

‘Maar…,’ opper ik zwakjes, ‘alle degelijke cijfers…’ 

’Degelijke cijfers, degelijke cijfers; larie en apekool! ALLEMAAL LEUGENS!’ buldert hij.

Ach ach, wat was het toch dom van mij dat ik dit zomaar als zoete koek had geslikt, wij vrouwen toch hé. En maar denken dat die cijfers betrouwbaar zijn.

Zonder verpinken zet haantje-de-voorste zijn tirade verder.

‘Deze onderzoeken naar de loonkloof zijn één grote hoax. Deze dubieuze ‘FOD’ organisatie, die jaarlijks met cijfers rond deze materie naar buiten komt, is niet meer of minder dan een Facts Overwriting Damesclubje dat probeert mensen te misleiden en de wereld over te nemen.’ 

‘Ok, Ok!!!’ roep ik verschrikt en ontstelt uit.

‘Ik beken!!! Ik BEN dan ook een verborgen dictator die de hele wereld wil misleiden en overnemen.’ 

‘Samen met mijn zusters ondernemen we verwoede pogingen om alle mannen in reservaten te lokken zodat ze ons niet meer dwars kunnen liggen. Het FOD is onze bondgenoot, het geheime wapen dat ons met dit verderfelijk plan zal helpen’. 

Oef het is eruit.

Verdorie, daar gaat onze dekmantel. En wat nu met die afvallige feministen, die aan de zijde van de man vechten. Dat zet ons natuurlijk voor een dilemma. We laten onze zusters niet graag in de steek, voornamelijk omdat we weten dat ze door die slechte heren geïndoctrineerd en gebrainwasht worden. Ze willen zo graag de goedkeuring krijgen: die unieke, toffe en zeldzame vrouw, die niet flauw is en tegen een stootje kan. Kan je het ze kwalijk nemen dat ze kiezen voor hen die de wereld leiden? Natuurlijk niet!

Een bank vooruit en een kus van de meester, of CEO. Zo gaat dat nu eenmaal. Maar we zijn niet haatdragend. We zullen hen redden zodra de man buiten spel staat. 

Klinkt m’n betoog warrig en bedenkelijk? Welja, ik ben dan ook wat verwacht wordt van een feministe: BOOS!!! 

Tot gisteren had ik zelfs m’n bedenkingen bij de titel ‘feministe’. 

Een term die voor velen een bittere bijklank heeft, hard en meedogenloos. Die bende dolle minas die met de tieten vooruit iedereen de ogen probeert uit te steken; of dit dan ook met de tieten gebeurt laat ik in het midden. 

Unlike, when using a credit card, you do not have to pay tax for the entire lifetime if it gets the go to these guys order generic cialis support of antioxidants to combat the free radicals. A person must take proper guidance of the pills Running the dose under the physician supervision. generic cialis online You commander cialis buying this can make love whenever you want and ED would not try to spoil the enjoyment. buy viagra in usa Men now openly seek advice for these problems.

Maar vandaag durf ik zonder twijfel en schaamte uit de kast te komen. Ik ben feministe. 

Neen, ik word niet onderdrukt, mishandeld of misbruikt. Ik ben een vrouw. Ik ondervind gewoon elke dag het verschil tussen man en vrouw. Op het werk, in de hobbysfeer, als ik over straat loop, als ik met vrienden en vriendinnen praat, als ik eerlijk en kritisch rondkijk. En ja, verschillen zijn goed, maar niet als deze verschillen misbruikt worden in machtsposities, om de zelfwaarde van de vrouw onderuit te halen. Ik ben bewust feministe sinds ik mijn studies psychologie begon en ik was het daarvoor ook al, zonder het te weten. Want zo is het vaak. Je beseft niet hoe diepgeworteld sommige gevoelens en denkbeelden in ons diepste zelf verankerd zijn.

Dat er onvrijheden en ongelijkheden zijn, heb ik nooit betwijfeld. Toch schrik ik er dagelijks van dat anderen hier blijkbaar geen probleem mee hebben. 

Ontkenning van een loonkloof, ontkenning van een glazen plafond, ontkenning van het feit dat er een tijd was dat er voor vrouwen geen stemrecht bestond. 

Jazeker beste lezer, u leest het goed: de zelfverklaarde ‘schrandere’ ziel had zelfs het lef te opperen dat vrouwen ALTIJD al konden studeren, dat ze hun frivole zitvlakjes zonder schroom behaaglijk konden neerplanten in de aula’s van elke gerenommeerde universiteit en dat ze bovendien evengoed vrolijk naar de stembus konden huppelen, om zo mede het politieke landschap te bepalen. 

Kortom, ze genoten ’overall’ dezelfde rechten en plichten als die van de man. En dit, beste mensen, reeds in het Victoriaanse tijdperk. 

Wij gekke feministen hebben dit alles compleet verkeerd geïnterpreteerd. Die kleine hersentjes van ons toch. Tststs…

Er IS en WAS nooit enige sprake van genderdiscriminatie, ongelijkheid, onrecht en geweld naar vrouwen toe. Als wij dames over de mogelijkheid zouden beschikken om waarheid van ‘domme roddeltjes’ te onderscheiden, zouden we beseffen dat er geen reden is om te vechten. 

We konden altijd al studeren; we WILDEN het gewoon niet. 

Niemand van de echte dames wil het. We zijn namelijk biologisch geprogrammeerd om kinderen te krijgen, ernaar te verlangen en ervoor te kiezen, en daarom liggen we achter. Daarom halen we de top niet en daarom gaan we deeltijds werken in zachte beroepen en ontstaat de loonkloof. Het is een eigen keuze, neen, zelfs dat niet. Het is een biologisch feit dat we niet kunnen/mogen negeren. 

Waarom zouden we dit proberen op te lossen door meer vrouwelijke CEO’s, meer vrouwen in het bestuur, meer investeren in kinderopvang zodat topfuncties haalbaar zijn voor dames met of zonder kinderwens, zodanig dat er geen keuze gemaakt moet worden tussen carrière en kinderen? Waarom opteren voor gelijke verdeling tussen man en vrouw en daarmee ook de man voor een groot deel ontslaan van de prestatiedruk? Waarom mannen de kans geven te proeven van een andere levensstijl? Stel je voor dat ze zich in de rol zouden wurmen van verzorger en huishouder en dit misschien wel kunnen smaken? Of wie weet, misschien worden ze dan wel feminist!

’Waarom in Godsnaam al die inspanningen? Het moet gewoon aanvaard worden, omdat het nu eenmaal de natuur is. Dan zijn we met z’n allen veel gelukkiger,’ besluit ‘doorsnee-jongeman’ zijn betoog.

Ik hoor u denken dames en heren: ‘Heeft mevrouw de feminist deze pittige discussie gevoerd met Mijnheer Erdogan?’

Want ja, die moet je natuurlijk niet au sérieux nemen als vrijgevochten vrouw in ons Belgenlandje. 

Neen, het is geen grap: een doorsnee-jongeman, ontsproten uit de degelijke kleiaarde van de Vlaamse Kempen, verkondigt deze alternative facts met een passie, vastberadenheid en overtuiging waar een extreem radicaal denkende Turkse dictator jaloers op zou zijn. 

En jammer genoeg is deze ene doorsnee-jongeman geen unicum.

Het maakt me boos hoe kortzichtig sommige ‘zelfverklaarde intelligentsia’ zijn. 

Het maakt me bang dat de strijd nog lang niet gestreden is. 

Het maakt me moedeloos dat die strijd bij ons überhaupt nog gestreden moet worden. 

Het maakt me triest als ik opmerkingen hoor over een moedige vrouw die eindelijk durft op te komen voor zichzelf, opmerkingen zoals: ‘Het is laf om anoniem te getuigen. Vrouwen moeten niet zo flauw zijn, niet preuts de onschuld uithangen. Ze lokken het uit, ze stellen zich aan. Ze kiezen ervoor.’

Breek me de bek niet open over so called ‘vrije keuzes’. (Dat wordt een volgend blogje)

Het maakt me nijdig dat de verantwoordelijkheid voor ongewenst gedrag telkens weer in de schoenen van de vrouw geschoven wordt.

Het maakt me sprakeloos dat een groot aantal vrouwen dit alles gewillig bevestigen, gewoon om één van de ‘guys’ te zijn en zo een stapje voor te hebben op al die flauwe grieten. 

Maar het maakt me vooral zekerder dan ooit van mijn zaak – onze zaak – dat de wereld pas een evenwicht vindt als er sprake is van gelijkwaardigheid: gelijke verdeling op alle vlakken.

Ik besluit met de wijze woorden: ongelijkheid is zoals stof. Het verspreidt zich vaak ongezien en ongewenst. Het jeukt en kriebelt en kruipt daar waar het niet gaan kan. Niemand wil het en iedereen is er vies van en veegt het ongewenste goedje liefst snel weg, ongezien in een hoekje of stiekem onder de kast.

En toch is het alom aanwezig: een vunzig dikke laag, onzichtbaar voor het oog maar oh wee als je er met de borstel door gaat; dan stuift het op in dikke ondoordringbare wolken waar we onze ogen voor sluiten en onze neus voor toeknijpen. 

#Stofje tot nadenken#